ROZ KOHEN’İN ANILARINDAKİ MELEK APARTMANI

Galata ile ilgili anılarını bu sefer bölgede yirmi yılı aşkın süre yaşamış şu anda Amerika’da olan Roz Kohen’in kendi sitesinde buluyoruz. Şişhane Kıblelizade Sokaktaki altı katlı, tahta merdivenli, gri taştan yapılan Melek Apartmanı çoktan yıkılmış, ancak tümü Yahudi olan kiracıları ile apartmanın anıları Roz Hanım’ın halen dün gibi aklında.  “Melek Apartmanının çatı katından mahalleyi bir uçtan bir uca görebilmek çok ilginç gelirdi çocukken, sokağın seyyar satıcıları, alışveriş eden komşuları, arabacıları, eskicileri, Haliç’in mavna ve vapurlarını, taa yükseklerde halı silkeleyen ev hanımlarını ve sokakta oynayan çocukları görünmez bir kimliğe bürünerek izleyebilirdim. Hamursuz Bayramı geldiğinde daracık oturma odasının dört kişilik masası açılır, 15 kişiye bir ziyafet sofrası hazırlanırdı. Eski büfe açıldığında mavi ince bayramlık porselenler ve altı kırmızı kristal şarap kadehleri ortaya çıkınca adeta sihirli bir havaya bürünürdü oda. Apartmanın en önemli ve ileri gelen kişilerinden biri kapıcı Mehmet’ti. Apartman sakinlerinin çocuklarını her sabah  Mektep Sokak’taki Musevi Lisesi’ne götürüp, akşam tekrar beşte eve getirir, her zaman vaktinde aynı mesuliyet duygusu ile ellerimizi sıkıca tutar, Musevi Okulu’nun kapıcısı Mösyö İzak görene kadar bırakmazdı. Yine o günlerden aklımda kalan evimizin yardımcısı Jamila idi. Kendisi dürüstlüğü ile cemaatte bilinir ve birçok eve giderdi. Bugün gündelikçi Jamila’yı iş yaparken sigaradan kısık sesi, Ladino dilinde söylediği “Y todo a media luz” tangosu ile hatırlıyorum, o tangosunu söylerken onun sefaletini bir an için unuttuğuna inanır, genç ve yakışlıklı bir delikanlını kollarında dans ettiğini hayal ederdim.”